Filmografia Nowej Huty 1956-1957

1956 rok

WALCOWNIA

Reportaż, 35 mm, 1 akt, 228 m. Reż. – Jan Łomnicki. Zdj. – Stanisław Niedbalski. Montaż – Helena Białkowska. Lektor – Andrzej Łapicki.

Reportaż z ostatnich prac montażowych i rozruchu walcowni blach na gorąco w Hucie im. Lenina.

Prod. WFD (F. 444).

KOMISJA ONZ W POLSCE

Reportaż, 35 mm, 1 akt.

Osiedle mieszkaniowe w Nowej Hucie. Ulicami przechodzą członkowie komisji ONZ. Ujęcia nowych budynków i zieleńców. Dużo dzieci i kobiet  z wózkami.

Prod. WFD (F. 446).

ROBOTNICY WYCHODZĄCY DO PRACY

Reportaż, 35 mm, 2 akty, 456 m. Real. – Maksymilian Wrocławski. Zdj. – Tadeusz Korecki.

Robotnicy wychodzą z osiedli. Spieszą się do pracy. W perspektywie miasto Nowa Huta i kombinat we mgle.

Prod. WFD (F. 469).

KRONIKA HARCERSKA 6/56

35 mm, 44 m. Zdj. – Henryk Makarewicz.

Reportaż o procesie powstawania stali w kombinacie HiL.

KRONIKI FILMOWE - WFD

PKF 1/56

Real. – H. Makarewicz. IV bateria koksownicza. Dyspozytornia. Wydawanie poleceń drogą radiową. Walcowania.

PKF 10/56

Temat 3. 17,4 m. Real. - H. Makarewicz. Plany ogólne kombinatu. Zima. Rozruch walcowni.

PKF 21/56

Temat 2. 16,5 m. Real. - H. Makarewicz. Stalownia. Praca przy piecach martenowskich. Pobieranie próbki z pieca.

PKF 24/56

Temat 6. 20,6 m. Real. - H. Makarewicz. Żużel wielkopiecowy, jako materiał do produkcji cementu.

PKF 30/56

Temat 3. 9,5 m. Real. - H. Makarewicz. Produkcja w walcowni. Wysyłanie blachy do Bułgarii, Rumunii, Chin, Indii.

PKF 32/56

Temat 1. 22,3 m. Real. - H. Makarewicz. Różne ujęcia kombinatu.

MATERIAŁY ROBOCZE - WFD

Poz. 10453. 98 m. Real. – H. Makarewicz. Nowe kino “Stal” (budynek przybrany flagami). Ujęcia wnętrz: hall, widownia, kabina projekcyjna.

Poz. 10690. 70 m. Real. – H. Makarewicz. Otwarcie “Dni Młodości”. Fanfary, odczytanie manifestu, wciąganie flagi na maszt, bawiące się dzieci.

Poz. 10976. 127 m. Real. – H. Makarewicz. Nowa Huta – Plac Centralny. Kawiarnia. Delikatesy. Wnętrze Międzynarodowego Klubu Książki  i Prasy.

Poz. 11250. 118 m. Real. – H. Makarewicz. Nowe osiedle mieszkaniowe. Z góry widok na budynki w budowie.

MOŻE BYĆ WZOREM

Tow. Franciszek Wykręt pracuje od początku przy budowie Huty im. Lenina. Obecną jego placówką jest odcinek nr 1 ZB-M nr 2 w Zakładzie Koksochemicznym. Franciszek Wykręt może być wzorem pracownika o wysokich walorach zawodowych, politycznych i moralnych.  Jest odznaczony złotym Krzyżem Zasługi. Delegowany do pracy  w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej wyróżnił się przy odbudowie barbarzyńsko zniszczonego kraju.

Grupa partyjna odcinka nr 1 doceniając jego wielkie zasługi i ofiarną pracę Franciszka Wykręta postanowiła przyjąć go w szeregi kandydatów PZPR. Jednogłośnie wypowiedziano się za jego przyjęciem. Jako kandydat partii tow. Wykręt dobrze wypełnia swoje nowe obowiązki. Regularnie uczęszcza na szkolenia partyjne, stara się podnosić swoje kwalifikacje zawodowe i polityczne. Jest kierownikiem brygady kompleksowej, składającej się z 25 osób. W brygadzie powstała ostatnio również grupa ZMP-owska. Tow. Franciszek Wykręt traktuje budowę  jak własne gospodarstwo (...).

Wojciech Elgiet “Może być wzorem”, pismo „Budujemy socjalizm”, 11.02.1956 r.

1957 rok

ZAGUBIONE UCZUCIA

Film fabularny, 35 mm, 2063 m. Scen. – Hanna Mortkowicz-Olczakowa, Jerzy Andrzejewski, Jerzy Zarzycki, Julian Dziedzina. Reż. – Jerzy Zarzycki. Zdj. – Antoni Wójtowicz. Muz. – Stanisław Wisłocki. Wykonawcy: Maria Klejdysz, Andrzej Jurczyk, Elżbieta Kalinowska, Władysław Woźniak, Wiktor Sadecki, Barbara Horawianka, Marian Jastrzębski, Franciszek Pieczka, Kazimierz Witkiewicz i inni.

Jeden dzień z życia pracownicy Nowej Huty, kobiety opuszczonej przez męża, która jako przodownica pracy wybrała karierę działaczki związkowej. Stańczakowa nie zdaje sobie sprawy, jak ogromną cenę płaci jej troje dzieci praktycznie pozbawionych życia rodzinnego. Najstarszy syn Adam pomaga w domu, ale proza życia codziennego wywołuje w nim bunt kończący się ostrym starciem z matką i ucieczką. Adam wiąże się z paczką nowohuckich chuliganów, z którymi po wypiciu kilku butelek owocowego wina, wywołuje awanturę w tramwaju kończącą się pobiciem motorniczego. Czarny dramat społeczny nawiązujący poetyką i tematyką do włoskiego neorealizmu. Film będący fabularnym łącznikiem między czarną serią dokumentalną z warszawskiej WFD, a literaturą pokrewną pamiętnemu “Poematowi  dla dorosłych” Adama Ważyka.

(J. Sł. – Leksykon Polskich Filmów Fabularnych).

Nagrody: “Syrena Warszawska” (ex aequo z “Człowiekiem na torach obotnicze. Brak urządzeń socjalnych i kulturalnych. Rozłączone małżeństwa mieszkające w różnych barakach - nastrój beznadziejności prowadzi do szukania zapomnienia w wódce. Film kończy się apelem  „nie pozwólmy ludziom czekać dłużej”.

Prod. WFD (F. 489).

MIEJSCE ZAMIESZKANIA

Dok., scen. – Maksymilian Wrocławski, Z. Wróblewski, reż. Maksymilian Wrocławski, zdj. – Tadeusz Korecki, montaż – Jadwiga Zajicek, 35 mm,  2 akty, 456 m.

Film o krytycznych warunkach mieszkaniowych i życiu robotników  w Nowej Hucie. Przepełnione, nędzne hotele robotnicze. Rozłączone małżeństwa mieszkające w różnych barakach – nastrój beznadziejności prowadzi do szukania zapomnienia w wódce. Film kończy się apelem: „nie pozwólmy ludziom czekać dłużej”.

Prod. – WFD /F. 489/.

PIERWSZE ODWIEDZINY – NOWA HUTA

Reportaż, 35 mm, 3 akty, 726 m.  Real. – Jerzy Jaraczewski. Zdj.   – Jabłoński.

Zdjęcia archiwalne i współczesne. Różne ujęcia kombinatu i miasta (osiedla, ulice, tramwaje, budynki). Nową Hutę zwiedza wycieczka Polonii z USA.

Prod. WFD (F. 519).

KRONIKI FILMOWE - WFD

PKF 3/57

Real. - H. Makarewicz. Budowa III wielkiego pieca.

PKF 4/57

Real. - H. Makarewicz.  Produkcja granulatu żużlowego.

PKF 16A/57

21,7 m. Real. - H. Makarewicz.  W rejonie III wielkiego pieca nakładanie kopuły na trzecią nagrzewnicę.

PKF 27B/57

25,7 m. Real. - H. Makarewicz. Z Huty im. Lenina wyjeżdżają ekipy, które przeprowadzają remonty cegielni w Dąbrowie Niemodlińskiej oraz wapiennika “Sobocin” w Mysłowie.

PKF 40B/57

13,7 m. Real. - H. Makarewicz. Zdjęcia z piątej baterii koksowniczej. Plany ogólne.

PKF 47A/57

18,8 m. Real. - H. Makarewicz. Nowe urządzenia do zwijania blachy w walcowni.

MATERIAŁY ROBOCZE - WFD

Poz. 11447. 77 m. Real. – H. Makarewicz. 6 lutego 1957 roku w Hucie im. Lenina odbywają się wybory Rady Robotniczej. Przewodniczącym zostaje ślusarz Marian Sikora.

Poz. 11448. 73 m. Real. – H. Makarewicz. Ogólne widoki miasta i kombinatu.

Poz. 12122. 87 m. Real. – H. Makarewicz. Nowa Huta. Materiał realizowany podczas “Dni Młodości”.

Poz. 12422. 90 m. Real. – M. Wiesiołek. Aktyw Huty im. Lenina z wizytą na Żeraniu.

DZIEDZICTWO

Mówiło się, że Nowa Huta słynie w świecie z dobrej stali i dobrego teatru. Dość liczni krytycy jednak (a także pewni działacze polityczni) mieli niekiedy teatrowi za złe, że nie jest on łatwy w odbiorze, popularny i lekki, dostosowany do możliwości percepcyjnych i gustów mało wyrobionego widza. Kierownicy artystyczni teatru: Krystyna Skuszanka, Jerzy Krasowski, Józef Szajna, Marian Garlicki (a później też Jerzy Broszkiewicz) uważali, że niewyrobiony widz nie może mieć żadnych ustalonych gustów, że gusty te należy tu i teraz umiejętnie kształtować właśnie dzięki oddziaływaniu teatru nowoczesnego, ambitnego artystycznie. Teatr Ludowy był w swoich poczynaniach nieustępliwy i konsekwentny, co przysparzało mu licznych problemów, choćby kłopotów z cenzurą.

Anna Siatkowska “Dziedzictwo kulturowe Nowej Huty w rozwoju obszaru strategicznego Kraków – Wschód”, materiały konferencyjne, marzec 1997 r.