Tadeusz Ptaszycki (1908–1980)
Inżynier architekt, główny projektant Nowej Huty. Urodził się w Petersburgu. Kiedy na polach bitewnych roku 1920 rozgrywała się przyszłość młodziutkiego Państwa Polskiego, nastoletni Ptaszycki powrócił do Warszawy. Ze stolicą związał swoją przyszłość: zdobywał kolejne szczeble edukacji, był czynnym harcerzem i lekkoatletą, uzyskał dyplom architekta na Politechnice, założył wraz ze swą żoną Anną pracownię architektoniczną. We wrześniu 1939 r. w randze podporucznika dowodził kompanią CKM 21. pułku piechoty „Dzieci Warszawy”. Dostał się do niewoli i całą okupację spędził w obozach jenieckich. Po wyzwoleniu wrócił do Warszawy, jednak nie na długo. Najpierw został Dyrektorem Odbudowy Wrocławia, a w 1949 r. przeniesiono go do Krakowa, gdzie rok później został głównym projektantem Nowej Huty. Zorganizował zespół młodych architektów i inżynierów (Janusz i Marta Ingardenowie, Janusz Ballenstedt, Stanisław Juchnowicz, Tadeusz Rembiesa, Adam Fołtyn i inni), pochodzących z różnych stron Polski i wspólnie z nimi planował nowe miasto – projekt swojego życia. W 1952 r. stanął na czele przedsiębiorstwa Miastoprojekt, odpowiadającego za budowę najstarszej części Nowej Huty. Kierował nim z sukcesami do 1968 r., kiedy to na fali wydarzeń marcowych i krzywdzących oskarżeń musiał odejść ze stanowiska. Był czynny zawodowo do 1973 r. Zmarł w roku 1980. Jedna z głównych ulic w Nowej Hucie nosi jego imię.
© Ośrodek Kultury im. C. K. Norwida
© Paweł Jagło / tekst
© Róża Kolecka, Anna Gotfryd-Kolecka / rysunek
Dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach Programu „Patriotyzm Jutra”.
